|
GESCHIEDENIS - Het ontstaan van het country dansen in Nederland. |
|
Het
Ontstaan van het country dansen in Nederland. Omstreeks 1983 werd er bijna gelijktijdig op twee plaatsen in Nederland gestart met het geven van country danslessen.
In het westen
door Leen van Ham; hij kwam door zijn werkzaamheden voor de marine
regelmatig in Amerika en op die manier kwam hij in aanraking met country
line dance. In het zuiden van het land was er iemand die altijd op de Amerikaanse basis kwam en
daar in contact
kwam met het countrydansen, dit was Herman Falkenberg.
Later, toen er
wat meer bekendheid kwam, ging men kijken of er ergens in het land een
bandje speelde waar ook bij gedanst kon dansen, er was toen uiteraard
veel minder aanbod van bands dan nu het geval is.
Nadat er
regelmatig dansen werden uitgewisseld, kwam iemand op het idee om deze
dansen op papier te zetten zodat iedereen ze zou kunnen leren, dit was
Wim Groen.
Omstreeks 1991
werd er in het westen een naam gegeven aan het lesgeven en dat werd L.O.
(Landelijk Overleg). Deze groep werd gestart door Wim Groen. Inmiddels
is de naam L.O. vervangen door W.I.D.O. (Western Independent Dance
Organisation). In 1993 kwam er een derde stichting bij in Nederland, dit was de C.W.U. (Country Western Unie). Deze stichting werd opgericht door Jan Geelen. Doel was om de dansers weer bijeen te krijgen, meer eenheid te creëren, de dansen en de muziek weer helemaal terug richting de country te krijgen en ervoor te zorgen dat iedereen de juiste benamingen en technieken ging gebruiken.
Inmiddels zijn
W.I.D.O. en D.C.W.D.A. al heel lang bezig met het geven van workshops,
de D.C.W.D.A. heeft zich inmiddels ook gestort op het organiseren van
wedstrijden voor iedereen en op alle niveaus. In 1997 wordt door Danscentrum van Goethem het plan opgepakt om workshops te organiseren; de dansen die hier worden uitgelest zijn allemaal op pure countrymuziek van vaak minder bekende artiesten. Inmiddels is Van Goethem gestopt met countrydansen.
In 1999 komt het
tot een splitsing binnen W.I.D.O. Een aantal mensen blijft waar ze zijn,
maar een kleine groep, onder leiding van Tilly Benraadt, gaat zijn eigen
weg. Zij starten zelf een stichting met de naam S.D.C.W.D. (Stichting
Dutch Country & Western Dancers).
De D.C.W.D.A.
geeft inmiddels ook cursussen in lesgeven, tevens hebben zij een Buma
collectief in het leven geroepen.
Er zijn nog
enkele stichtingen welke hebben gewerkt met cd’s, W.I.D.O. had cd’s die
werden ingezongen door Dave Sheriff, S.D.C.W.D. had cd’s die werden
ingezongen door Michael en Els Weston & The Deans. Omstreeks dezelfde tijd als de splitsing binnen W.I.D.O. wordt er in het zuiden van het land nog een stichting opgericht nl. C.D.A. (Country Dance Association) welke 3 jaar later wordt omgedoopt tot S.C.D.F. (Stichting Country Dance Foundation). Deze stichting wordt opgericht door Michel van Dooren & Carina Slijters en heeft als doel countrymuziek op alle mogelijke manieren te promoten. Dit wordt o.m. gedaan door het geven van workshops met dansen op uitsluitend pure countrymuziek. Daarnaast hebben zij een zeer uitgebreide website waar van alles te vinden is voor de countrydans liefhebber.
De laatste jaren
waren er nog een aantal dansgroepen die workshops hebben gegeven,
voornamelijk uit hobby en interesse. Dit zijn o.a.: Jos Slijpen, Lone
Star Country Dancers, Dancing Boots Veldhoven, Blackstone Country
Dancers, Ria Vos en Cheyenne.
Een aantal
stichtingen bracht videobanden uit van hun workshops; dit was Van
Goethem, W.I.D.O., S.D.C.W.D. en Jos Slijpen. In 2000 is Wim Groen uit de W.I.D.O. gestapt om gezondheidsredenen. Zijn werkzaamheden zijn overgenomen door Ellen Wassenaar. Tot slot zijn er nog enkele overkoepelende groepen zoals Dusty Boots Country Dancers en North Hill Country Dancers (en wellicht nog meer) waar wij weinig informatie over hebben. deze hebben allemaal hetzelfde doel om de groepen hetzelfde te laten wegleren waardoor er meer eenheid blijft bestaan op de vloer.
Countrydansen is
nu dus meer dan 20 jaar in Nederland en zoals u ziet is er in die jaren
veel gebeurd; van eenheid op de vloer zoals in 1983 is nog weinig over.
Het aanbod van
artiesten is de laatste 20 jaar enorm toegenomen; daarnaast wordt er ook
regelmatig gedanst op muziek welke verzorgd wordt door dj’s. Thans is er tussen clubs onderling nogal eens onenigheid; dat is jammer omdat we allemaal bezig zijn met een (voor velen uit de hand gelopen) hobby. Ondanks het feit dat er zoveel stichtingen zijn die workshops geven, blijkt er toch voor elke stichting een markt te zijn. Deze geschiedenis is samengesteld door Michel van Dooren in samenwerking met de W.I.D.O. en C.W.U. Als iemand het idee heeft dat er iets niet klopt, laat dit dan even weten, indien nodig passen wij dit dan aan. |
|